گستره شفافیت در مذاکرات دادرسان/ اعضای دادگاه‌ها/ شوراهای قانون اساسی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکترای حقوق عمومی، دانشکدة معارف اسلامی و حقوق، دانشگاه امام صادق(ع)، تهران، ایران

2 استادیار دانشگاه علوم قضایی و خدمات اداری، تهران، ایران

چکیده

التزام به شفافیت از موضوعات مهم در حکمرانی است. نهادهای دادرسی اساسی نیز، در اعمال صلاحیت‎‎‎های خود، از التزام به آن استثنا نیستند. با این حال، میزان رعایت آن از سوی این مراجع، به‎‎‎خصوص در مرحلة مذاکرات، همچون برخی نهادهای دیگر، با ملاحظاتی همراه است. مسئلة این پژوهش تعیین قلمرو شفافیت در مذاکرات اعضا یا دادرسان نهاد دادرسی اساسی است که به روش توصیفی و تحلیلی مطالعه شد. مذاکرات آن‌ها از این ‌رو مهم است که عملکرد آن‌ها بیش از هر چیز در دل آن جریان دارد. حاصل آنکه با وجود پذیرش تقریباً عمومی اصل محرمانگی مذاکرات در این مراجع راه‌های ساختارمندی برای شفاف شدن آن‌ها در سطوح مختلف پیش‌بینی شده است. این شفافیت، به ‎‎صورت کلاسیک، در نظام‎‎‎های کامن‎‎‎لا، سطوح بالاتری دارد و در نظام‎‎‎های سیویل‎‎‎لا کمتر است. با این حال، بسیاری از دادگاه‎‎‎ها/ شوراهای قانون اساسی (ق.ا.) نظام‎‎‎های اخیر هم در نظر و عمل به سمت شفافیت بیشتر حرکت کرده‎‎‎اند.

کلیدواژه‌ها


Bingham, T. (2008). A Personal Perspective. In Global Constitutionalism. Yale Law School, I31-I32.
Brennan Jr., William J. (2008). In Defense of Dissents. In Global Constitutionalism. Yale Law School, I-46-I-51.
Bricker, B. (2017). Breaking the Principle of Secrecy: An Examination of Judicial Dissent in the European Constitutional Courts. Law & Policy, 39, 170-191.
Commission Européenne pour la Démocratie par le Droit (2018). Rapport sur les Opinions Séparées dans les Cours Constitutionnelles. Strasbourg (Avis n° 932/2018 CDL-AD(2018)030rev).
Elster, J. (2015). Introduction. In Jon Elster (Ed.): Secrecy and publicity in votes and debates. Cambridge: Cambridge University Press. 1–14.
Fraisse, R. (2005). «Intervention du responsable du service juridique du Conseil constitutionnel français». In La contribution des services juridiques à la prise de décision des cours constitutionnelles. Conférence des secrétaires généraux des cours constitutionnelles européennes tenue à Bled. Slovénie.
Freixes, T. (2000). La pratique des opinions dissidentes en Espagne. Cahiers du Conseil Constitutionnel, N°8.
Garlicki, L. (2008). Note on Dissent in the European Court of Human Rights. In Global Constitutionalism. Yale Law School, I-8-I-10.
Giménez, F. (2017). Changing the Channel: Broadcasting Deliberations in the Mexican Supreme Court. In R. Davis & D. Taras (Eds.). Justices and Journalists: The Global Perspective (209-234). Cambridge: Cambridge University Press.
Ginsburg, R. (2010). The Role of Dissenting Opinions. Minnesota Law Review, 95, 1-8.
Ginsburg, T., & Garoupa, N. (2011). Building Reputation in Constitutional Courts: Political and Judicial Audiences. Arizona Journal of International and Comparative Law, 539-568.
Gorlani, M. (2008). The Dissenting Opinion in the Jurisprudence of the U.S. Supreme Court: A Model Importable to Italy? Global Constitutionalism, Yale Law School. I-27-I-30.
Grimm, D. (2008). Some Remarks on the Use of Dissenting Opinions in Continental Europe (Based on My German Experience). In Global Constitutionalism. Yale Law School, I-I-I-5.
Human Rights Committee (2011). General Comment No.34. Article 19: Freedoms of Opinion and Expression. CCPR/C/GC/34.
Kelemen, K. (2013). Dissenting Opinions in Constitutional Courts. Ger. law j. 14(8), 1345–1371.
Kirby, M. D. (2008). Judicial Dissent—Common Law and Civil Law Tradition. In Global Constitutionalism. Yale Law School, I-32-I-I-36.
Laffranque, J. (2003). Dissenting Opinion and Judicial Independence. JI, VIII, 162–172.
Lasser, M. (2004). Judicial deliberations. A comparative analysis of transparency and legitimacy, Oxford: Oxford University Press.
Lécuyer, Y. (2004). Le secret du délibéré, les opinions séparées et la transparence. RevTrimDrH, 57, 197-223.
L'Heureux-Dubé, C. (2000{a}). The Dissenting Opinion: Voice of the Future. Osgoode Hall L. J., 38, 495-517.
L'Heureux-Dubé. C. (2000{b}). La pratique des opinions dissidentes au Canada- L'opinion dissidente: voix de l'avenir?. Cahiers du Conseil Constitutionnel, N°8.
Luchaire, F. (2000). La transposition des opinions dissidentes en France est-elle souhaitable? «Contre»: Le point de vue de deux anciens membres du Conseil constitutionnel. Cahiers du Conseil Constitutionnel, N°8.
Macfarlane, E. (2010). Consensus and Unanimity at the Supreme Court of Canada, 52 Supreme Court Law Review, (2d), 379-410.
Mels, P. (2008). Disclosure of Separate Opinions and Voting Results. Translated by Tollund. In Global Constitutionalism. Yale Law School, I-13-I-17.
Miller, A, & Sastri, D. (1973). Secrecy and the Supreme Court: On the Need for Piercing the Red Velour Curtain. Buffalo Law Review, 22(3), 799-823.
O'Connor, S. D. (2003). William Howard Taft and the Importance of Unanimity. J Supreme Court History, 28(2), 157–164.
Pasquino, P. (2015). E pluribus unum: Disclosed and Undisclosed Votes in Constitutional/Supreme Courts. In Jon Elster (Ed.): Secrecy and publicity in votes and debates. Cambridge: Cambridge University Press. 196–208.
Post, R. (2008). The Supreme Court Opinion as Institutional Practice: Dissent. Legal Scholarship and Decision-making in the Taft Court. In Global Constitutionalism. Yale Law School, I-54-I-51.
Pound, R. (2008). Cacoethes Dissentiendi: The Heated Judicial Dissent. In Global Constitutionalism. Yale Law School, I-51-I-54.
Raffaelli, R. (2012). Dissenting Opinions in the Supreme Courts of the Member States, European Parliament.
Roellecke, G. (2008). Sondervotum [Separate Opinions], Translated by Tollund, Inc. In Global Constitutionalism. Yale Law School, I-17-I-26.
Rousseau, D. (2000). La transposition des opinions dissidentes en France est-elle souhaitable? «Pour»: Une opinion dissidente en faveur des opinions dissidents. Cahiers du Conseil Constitutionnel, N°8.
Rousseau, D., & Gahdoun, P., & Bonnet, J. (2016): Droit du contentieux constitutionnel. Paris: LGDJ-Lextenso éditions (Domat droit public).
Scalia, A. (2008). The Dissenting Opinion. In Global Constitutionalism. Yale Law School, I-42-I-46.
Schermers, H. G., & Waelbroeck, D. F. (2008). Dissenting Opinions. In Global Constitutionalism. Yale Law School, I.5-I.7.
Slotnick, E. E. (1999). Judicial Politics: Readings from Judicature. United States: American Judicature Society.
Swiss Federal Supreme Court, General Secretariat (2017). The Swiss Federal Supreme Court, The Third Power within the Federal State.
Trocsanyi, L., & Horvath, A. (2000). La pratique des opinions dissidentes en Hongrie- Les opinions individuelles en Hongrie: une institution. Cahiers du Conseil Constitutionnel, N°8.
Vedel, G. (2000). La transposition des opinions dissidentes en France est-elle souhaitable? «Contre»: Le point de vue de deux anciens membres du Conseil constitutionnel. Cahiers du Conseil Constitutionnel, N°8.
Walter, C. (2000). La pratique des opinions dissidentes en Allemagne. Cahiers du Conseil Constitutionnel, N°8.
Wittig, C. (2016). The Occurrence of Separate Opinions at the Federal Constitutional Court. An Analysis with a Novel Database. Berlin: Logos Verlag Berlin.
Zagrebelsky, G. (2000). La pratique des opinions dissidentes en Italie. Cahiers du Conseil Constitutionnel, N°8.