قرآن کریم
کتب
آجرلو، ا. (1395). حقوق اساسی کشورهای اسلامی، تهران: پژوهشکدة شورای نگهبان.
آنتونی، ب. (1385). تاریخ اندیشه سیاسی در اسلام. مترجم: محمدحسین وقار. تهران: اطلاعات.
حسینی، م. (1381). برآورد استراتژیک مصر. تهران: مؤسسة ابرار معاصر.
شجاعیزند، ع. (1388). جامعهشناسی دین. تهران: نی.
غفاری، ه. (1396). حقوق اساسی کشورهای اسلامی (مالزی، مصر، و عراق). تهران: خرسندی.
قاضیشریعتپناهی، ا. (1380). حقوق اساسی و نهادهای سیاسی. تهران: دانشگاه تهران.
عوده، ع. (1402). التشریع الجنائی الاسلامی فی المذهب الخمسه مقارنا بالقانون الوضعی. قاهره: مؤسسه البعثه.
واخ، ی. (1390). جامعهشناسی دین. مترجم: جمشید آزادگان. تهران: سمت.
مقالات
راسخ، م. (1386). مدرنیته و حقوق دینی. حقوق تطبیقی، 13، 3 ـ 26.
عباسی، ب.، و جعفری، م. (1390). بررسی تطبیقی شرایط انتخابکنندگان و انتخابشوندگان در نظام انتخاباتی مجالس ایران و مالزی. مطالعات حقوق تطبیقی، 2(2)، 115 ـ 132.
عدنان، ع. (2016). التفسیر الدستوری لمجلس النواب شرط حسن السمعه وفق دستور جمهوریه العراق لسنه 2005. المحقق الحلی للعلوم القانونیه و السیاسیه، 1، 644 ـ 681.
فتحی، س. (1972). الضمانت الدستوریه للحریه الشخصیه فی الخصومه الجنایه. المعاصره، 145 ـ 162.
لمباردی، ک. (1381). اسلام و حقوق اساسی مصر. مترجم: حسین رضایی. راهبرد، 24، 271 ـ 304.
محبی، د.، زارع، م.، و گودرزی، ا. (1401). جایگاه اسلام در فرایند قانونگذاری مصر پس از تحولات 2011. مطالعات حقوق عمومی دانشگاه تهران، 52(1)، 552 ـ 571.
نوری، م. (1397). آینده اسلام سیاسی در مصر با تأکید بر جریانات اسلامگرا. مجلس و راهبرد، 20(93)، 99 ـ 120.
پایاننامه
یوسفزاده، م. (1397). نقش و جایگاه دین در قوانین اساسی ایران، افغانستان، مالزی، و مصر. [پایاننامه کارشناسیارشد]. تهران: دانشگاه شهید بهشتی.
قوانین
قانون اساسی مالزی 1957.
قانون اساسی مصر 2012 و 2014.
قانون شروط الترشح لرئاسة الجمهوریه مصر 2014، رقم 22 لسنه 2014.
قانون السلطه القضائیه، رقم 46 لسنه 1972.