تأملی بر آثار صلاحیت قضایی رئیس قوه‌ی قضائیه در پرتو بازشناسی این صلاحیت در قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری

الف) قوانین و اسناد

1. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران.
2. قانون مسئولیت مدنی مصوب 1334 مصوب کمیسیون مشترک دادگستری مجلسین.
3. قانون وظایف و اختیارت رئیس قوه‌ قضائیه مصوب 8/12/1378 مجلس شورای اسلامی.
4. قانون اصلاح ماده‌ی 18 اصلاحی قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب، مصوب 24/10/1385 مجلس شورای اسلامی.
5. قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392، مجلس شورای اسلامی.
6. قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب 1392، مجلس شورای اسلامی و مجمع تشخیص مصلحت نظام.

ب) کتب

1. بارنت، اریک (1386)، مقدمه­ای بر حقوق اساسی، ترجمه عباس کدخدایی، تهران: بنیاد حقوقی میزان، چاپ دوم.
2. پروین، خیرالله و فیروز اصلانی (1391)، اصول و مبانی حقوق اساسی، تهران: دانشگاه تهران، چاپ دوم.
3. رستمی، ولی و مسلم آقایی طوق و حسن لطفی (1388)، دادرسی عادلانه در مراجع اختصاصی اداری ایران، تهران: دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، چاپ اول.
4. دلاوری، محمدرضا (1392)، قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری در نظم حقوق کنونی، تهران: اویشن شمال، چاپ اول.
5. شمس، عبدالله (1380)، آیین دادرسی مدنی، تهران: میزان، ج 1، چاپ 5.
6. شمس، عبدالله (1387)، آیین دادرسی مدنی دوره بنیادین، تهران: دراک، ج 2، چاپ 4.
7. صدرالحفاظی، نصرالله (1372)، نظارت قضایی بر اعمال دولت در دیوان عدالت اداری، تهران: شهریار، چاپ اول.
8. کاتوزیان، ناصر (1368)، اعتبار امر قضاوت شده در دعاوی مدنی، تهران: میزان، چاپ هفتم.
9. مدنی، جلال­الدین (1375)، آیین دادرسی مدنی، تهران: گنج دانش، چاپ 4.
10. مولابیگی غلامرضا (1393)، صلاحیت و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری، تهران: جنگل، چاپ اول.
11. یزدان­مهر، محمد (1394)، تحلیلی بر قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری، تهران: مجد.

پ) مقالات

1. نجابت­خواه، مرتضی (1394)، «نظام حقوقی حاکم بر رسیدگی مجدد آرای هیئت عمومی دیوان عدالت اداری»، فصلنامه دانش حقوق عمومی، شماره‌ی 12.
2. خیرالله پروین و آئینه نگینی حسین (1394)، «صلاحیت قضایی رئیس قوه‌ قضائیه؛ از نفی تا اثبات»، فصلنامه دانش حقوق عمومی، شماره‌ی 12، صص 46-23.