The Procedure of the Guardian Council Regarding the Principles and Criteria Ruling on Legislative Initiative

Authors

1 Professor, Tehran University

2 Ph.D. Student of Public Law, Tehran University

Abstract

Explaining and Examining the principles and criteria inferred from the procedure of the Guardian Council regarding the legislative initiative, in addition to theoretical results, can make the legislator familiar with the Council's approach in the matter of legislative initiative and on the other hand, it can provide for reform in the Guardian Council’s procedure. Therefore, this paper seeks to explain and evaluate these criteria with a descriptive-analytic approach.
The study of the Guardian Council’s procedure implies on four categories regarding these principles and criteria: first, ways of legislative initiative are limited to the cases stipulated in the Constitution; Second, according to the recent procedure of the Council, the legislative initiative is correctly considered as a legal privilege and due to this reason is optional, although the Council hasn’t supervised the judicial bills as well; Third, due process of legislative initiative inferred from the Constitution is necessary and should be supervised by the Guardian Council. However the Guardian Council as the supervisory authority of these legal formalities set forth in the code of procedure of the Assembly hasn’t the yet played an active role; Fourth, legislative initiative in specific areas is a professional matter; so, beside this fact that only the determined authority can make this initiative, the scope of this initiative is constrained to the area of jurisdiction. 

Keywords


الف) فارسی
آقایی‌طوق، مسلم؛ شمس، عرفان؛ فریادی، مسعود و علی مشهدی (1389)، مرزهای تقنین و اجرا در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، تهران: معاونت تدوین، تنقیح و انتشار قوانین و مقررات، چ اول.
اکبری، سید حامد (1390)، متن قوانین اساسی کشورهای جهان، شیراز: انتشارات نوید شیراز، چ اول.
الهام، غلامحسین و محمدامین ابریشم‌کش (1393)، «نقد نظر شورای نگهبان در خصوص امکان ارسال مستقیم لوایح قضایی به مجلس»، پژوهشنامه‌ی حقوقاسلامی، سال پانزدهم، ش 40 پیاپی، صص 55-77.
الیوت، کاترین و کاترین ورنون (1382)، نظام حقوقی فرانسه، ترجمه‌ی صفر بیگ‌زاده، تهران: مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، چ اول.
اولسون، دیوید (1382)، نهادهای مردم‌سالار قانونگذاری، ترجمه‌ی علیرضا طیب، تهران: مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی.
بوشهری، جعفر (1384)، حقوق اساسی مسائل، تهران: شرکت سهامی انتشار، چ اول.
پروین، خیرالله (1392)، الزامات و آموزه‌های حقوق اساسی، تهران: میزان، چ اول.
جعفری لنگرودی، محمدجعفر (1378)، ترمینولوژی حقوق، تهران: گنج دانش، چ دهم.
سینایی، وحید و سمیه زمانی (1390)، «نقش مجالس قانونگذاری در فرآیند سیاستگذاری؛ به‌سوی یک الگوی نظری»، نشریهی راهبرد، ش 58، صص 65 - 94.
طباطبایی ‌مؤتمنی، منوچهر (1386)، حقوق اساسی، تهران: میزان، چ یازدهم.
طباطبایی ‌مؤتمنی، منوچهر (1387)، حقوق اداری، تهران: سمت، چ پانزدهم.
قاضی شریعت‌پناهی، سید ابوالفضل (1383)، حقوق اساسی و نهادهای سیاسی، تهران: میزان، چ دوازدهم.
کوئن‌جی، مویل (1387)، ارتقای کارآمدی رویه‌های تقنینی پارلمان، ترجمه‌ی حسن وکیلیان، مرکز پژوهش‌های مجلس، شماره‌ی مسلسل 9426.
مدنی، جلال‌الدین (1389)، حقوق اساسی و نهادهای سیاسی جمهوری اسلامی ایران، تهران: پایدار، چ 15.
مرکزمالمیری، احمد و محمدباقر پارسا (1392)، گزارش پژوهشی: اولویت قانونگذاری از طریق لایحه یا طرح؟ بررسی آماری نقش قوای مجریه و مقننه در ابتکار قانونگذاری، شماره‌ی مسلسل: 13002.
مزی، مایکل (1385)، «روابط قوای مقننه و مجریه»، ترجمه‌ی حسن وکیلیان، فصلنامهی مجلس و پژوهش، ش 52، صص 197-216.
موسی‌زاده، ابراهیم (1391)، حقوق اداری، تهران: دادگستر، چ اول.
هاشم‌زاده هریسی، هاشم (1384)، حقوق اساسی کاربردی، تهران: میزان، چ اول.
هریسی‌نژاد، کمال‌الدین (1387)، حقوق اساسی تطبیقی، تهران: آیدین، چ اول.
یزدی، محمد (1375)، قانون اساسی برای همه، تهران:‌ امیرکبیر، چ اول.
ب) لاتین
Pereira, carlos and maeller, bernardo(2004), “a theory of executive dominance of congressional politics: the committee system in the Brazilian chamber of deputies”, the jurnal of legislative studies, vol. 10, number 1.