The Ratio between the Guardian Council’s Interpretive Decisions and the Judicial Precedent about the Public and State-Owned Properties

Author

Ph.D Of Private law, Tehran university

Abstract

Arbitration is an important means of dispute settlement in internal and external lawsuits. The government and its entities, particularly in international contracts enjoy of this means and predict such condition in settlement of possible lawsuits. The distinctive restriction in this regard is the principle 139 of the Constitution. This article with an analytic and descriptive attitude seeks to study the judicial precedent about the public and state-owned properties so as to determine the courts’ views based on the provision of this principle and manifestations of public and state-owned properties and to indicate the ratio of these conceptions with the Guardian Council’s interpretive decisions.
The study of the judicial precedent shows that there are different viewpoints in this regard. The essential point is that most of the courts issue the verdicts compatible with the Guardian Council’s decisions and they believe the restrictions laid down in the aforesaid principle focus on public and state-owned properties and the juristic personality of the administrator or the property owner whether governmental or non-governmental public institution is irrelevant.  

Keywords


احمدی واستانی، عبدالغنی (1363)، «شرح مختصر بیانیه‌های الجزایر»، مجله‌ی حقوقی دفتر خدمات حقوقی بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران، زمستان 1363، ش 19، صص 9-63.
اداره‌ی چاپ و انتشار معاونت پژوهش، تدوین و تنقیح قوانین و مقررات (1381)، مجموعه‌ی اساسی، تهران: معاونت پژوهش، تدوین و تنقیح قوانین و مقررات، چ اول.
پژوهشگاه قوه‌ی قضاییه (1392)، مجموعه آرای قضایی دادگاه­هایتجدید ­نظر استان تهران (حقوقی) شهریور 1391[الف]، تهران: مرکز مطبوعات و انتشارات قوه‌ی قضائیه، چ اول.
پژوهشگاه قوه‌ی قضاییه (1392)، مجموعه آرای قضایی دادگاه­هایتجدید ­نظر استان تهران (حقوقی) مهر1391[ب]، تهران: مرکز مطبوعات و انتشارت قوه‌ی قضاییه، چ اول.
پژوهشگاه قوه‌ی قضاییه (1392)، مجموعه آرای قضایی دادگاه­هایتجدید ­نظر استان تهران (حقوقی) 1391[ج]، تهران: مرکز مطبوعات و انتشارات قوه‌ی قضاییه، چ اول.
پژوهشگاه قوه‌ی قضاییه (1392)، مجموعه آرای قضایی دادگاه­هایتجدید­ نظر استان تهران (حقوقی) دی 1391[د]، تهران: مرکز مطبوعات و انتشارات قوه‌ی قضائیه، چ اول.
پژوهشگاه قوه‌ی قضاییه (1393)، مجموعه آرای قضایی دادگاه­هایتجدید ­نظر استان تهران (حقوقی) زمستان 1392، تهران: مرکز مطبوعات و انتشارات قوه‌ی قضاییه، چ اول.
پژوهشگاه قوه‌ی قضاییه (1394)، مجموعه آرای قضایی دادگاه­هایتجدید­ نظر استان تهران (حقوقی) بهار 1393، تهران: مرکز مطبوعات و انتشارات قوه‌ی قضاییه، چ اول.
پژوهشگاه قوه‌ی قضاییه (1395)، مجموعه آرای قضایی دادگاه­هایتجدید ­نظر استان تهران (حقوقی) 1392، تهران: مرکز مطبوعات و انتشارات قوه‌ی قضاییه، چ اول.
جعفری لنگرودی، محمدجعفر (1381)، ترمینولوژی حقوق، تهران: گنج دانش، چ دوازدهم.
جعفری لنگرودی، محمدجعفر (1380)، حقوق اموال، تهران: گنج دانش، چ پنجم.
جنیدی، لعیا (1376)، قانون حاکم در داوری تجاری بین‌المللی، تهران: دادگستر، چ اول.
طباطبایی مؤتمنی، منوچهر (1390)، حقوق اداری، تهران: سمت، چ پانزدهم.
علیدوستی، ناصر (1387)، «ظرفیت‌های اصل 139 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه‌ی مطالعات راهبردی، سال اول، ش 11 (ش مسلسل 39)، صص 75-98.
کاتوزیان، ناصر (1381)، دوره مقدماتی حقوق مدنی، اموال و مالکیت، تهران: میزان، چ پنجم.
کاکاوند، محمد (1389)، گزیده‌ی آرای داوری مرکز داوری اتاق ایران، تهران: مؤسسه‌ی مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش.
کریمی، عباس (1381)، جزوه درسی حقوق اموال و مالکیت، تهران: دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران.
کریمی، عباس؛ پرتو، حمیدرضا (1391)، «داوری‌پذیری دعاوی مربوط به اموال عمومی و دولتی»، فصلنامه‌ی پژوهش حقوق، سال چهاردهم، ش 36، صص 157-184.
مرکز تحقیقات شورای نگهبان (1389)، مجموعه نظریات شورای نگهبان(تفسیری و مشورتی در خصوص اصول قانون اساسی)، تهران: معاونت تدوین و تنقیح و انتشار قوانین و مقررات حقوقی ریاست جمهوری، چ دوم.
مرکز تحقیقات شورای نگهبان (1386)، مشروح مذاکرات شورای نگهبان، دوره‌ی اول- سال 1359، تهران: دادگستر، چ اول.
هندی، اصغر (1386)، بررسی تسری شروط اصل 139 قانون اساسی به اموال شرکت‌های دولتی»، مجله‌ی حقوقی دادگستری، دوره‌ی جدید، ش 61، صص 63-86.