The place of admonishing Islamic Ruler (Nasihat ul Imam ul Muslemin)” in the constitution of Islamic Republic of Iran

Authors

1 Assistant Professor, Center Of High Studies on Islamic Revolution, Tehran University

2 Assistant Professor, Tehran University

3 MA student of Public Law, Imam Sadiq University

Abstract

In the hadith books, the issue of Nasihat(admonition) for Islamic Ruler  by the people is refered to as a right-duty and also has been common in the legal-jurisprudential literature of our country. But non-specification of the principle "al-nasiha le aemate-l moslemin" and its dimensions and its exercising method in the constitution of Islamic Republic of Iran causes disagreements on possibility of using its capacities in interpretation of principles of constitution inter alia possibility or method of supervising the leader by the Assembly of Experts.
This article answers the question that whether it is possible to find a basis in the constitution for "al-nasiha le aemate-l moslemin"? And in this case, how would be the dimensions, scope and mechanisms for its application in the legal system of the Islamic Republic of Iran, especially regarding the Imam ul Muslemin? This article, for this pupose’ through religious-jurisprudential investigations and comparing the principles of the constitution with them, and studying the proceedings of the House of final review and revision of the constitution and reviewing previous research, introduces principle 8 of the constitution (invitation to the good) as the basis for this issue in legal system of our country and claims that applying it regarding  the Leader by the Assembly of Experts is possible and justifiable

Keywords


اداره‌ی کل امور فرهنگی و روابط عمومی مجلس شورای اسلامی (1364)، صورت مشروح مذاکرات مجلس بررسی نهایی قانون اساسی، تهران: چ اول، ج 1.
اداره‌ی کل امور فرهنگی و روابط عمومی مجلس شورای اسلامی (1381)، صورت مشروح مذاکرات شورای بازنگری قانون اساسی، تهران: چ دوم.
ارسطا، محمدجواد (1389)، نظارت بر اعمال حکومت، تقریرات دوره‌ی دکتری حقوق عمومی، پردیس قم دانشگاه تهران.
استادی، رضا (1385)، «مجلس خبرگان و مشروعیت نظام (مصاحبه)»، حکومت اسلامی، ش 41، صص 37-62.
امینی، ابراهیم (1377)، «مقررات و عملکرد مجلس خبرگان (مصاحبه)»، حکومت اسلامی، ش 40، صص 66-80.
بحرانی، محمد سند (1426ق)، أسس النظام السیاسی عند الإمامیة، قم: مکتبة فدک، چ اول.
جمعی از پژوهشگران (زیرنظر ‌هاشمی­شاهرودی، سیدمحمود) (1426ق)، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع)، قم: مؤسسه دائرة‌المعارف فقه اسلامی بر مذهب اهل بیت (ع)، چ اول، ج 1.
جنتی، احمد (1385)، «شرایط، وظایف و اختیارات خبرگان ملت (مصاحبه)»، حکومت اسلامی، ش 41، صص 37-62.
جوادی آملی، عبدالله (1377)، «جایگاه فقهی- حقوقی مجلس خبرگان (مصاحبه)»، حکومت اسلامی، ش 8، صص 10-40.
حرّ عاملی، محمدبن حسن (1409ق)، وسائل الشیعة، مؤسسه‌ی آل البیت (ع)، قم: چ اول، ج ‌16.
حسینی خامنه‌ای، سید علی بن جواد (1424ق)، أجوبة الاستفتاءات (فارسی)، قم: دفتر مقام معظم رهبری، چ اول.
سروش محلاتی، محمد (1375)، «نصیحت ائمه‌ی مسلمین»، حکومت اسلامی، سال 1، ش 1، صص 135-189.
سروش محلاتی، محمد (1378)، «خبرگان و نظارت؛ بررسی فقهی- حقوقی درباره‌ی نقش مجلس خبرگان در نظارت بر رهبری»، حکومت اسلامی، ش 14، صص 112-139.
سروی مازندرانی، محمدصالح بن احمد بن شمس (1382ق)، شرح الکافی، تهران: المکتبة الإسلامیة، چ اول، ج 12.
سید رضی، محمد (1414ق)، نهج‌البلاغه، قم: مؤسسه‌ی نهج‌البلاغه، چ اول.
طریحی، فخرالدین (1416ق)، مجمع‌البحرین، تهران: کتابفروشی مرتضوی، چ سوم، ج 3.
طلابکی، اکبر (1391)، بررسی تحلیلی نحوه‌ی تحقق اصل هشتم قانون اساسی با نگاهی به نهاد ملی حقوق بشر و نهاد حسبه، رساله‌ی دکتری حقوق عمومی، دانشگاه تهران.
طلابکی، اکبر، لزوم اصلاح «طرح حمایت از آمرین به معروف و ناهیان از منکر»، مصاحبه با خبرگزاری فارس، 29/07/93 به آدرس:
http://www.farsnews.com/printable.php?nn=13930729000440
عمید زنجانی، عباسعلی (1421ق)، فقه سیاسی، تهران: امیرکبیر، چ چهارم، ج 1.
کعبی، عباس (1391)، «امر به معروف و نهی از منکر تابع مصالح و مفاسد واقعی است (مصاحبه)»، کیهان فرهنگی، سال بیست‌ونهم، ش 310-312، مهر- آذر.
کلینی، ابو جعفر محمد بن یعقوب (1407ق)، الکافی (ط-الإسلامیة)، تهران: دارالکتب الإسلامیة، چ چهارم، ج ‌2.
مجلسی دوم، محمد باقر بن محمد تقی (1404ق)، مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، تهران: دارالکتب الإسلامیة، چ دوم، ج 9.
محرمی، توحید (1385)، «نظارت خبرگان رهبری»، حکومت اسلامی، ش 41، صص 87-110.
محمود عبدالرحمان (بی‌تا)، معجم المصطلحات و الالفاظ الفقهیة، ج ‌3.
مرعشی شوشتری، سید محمدحسن (1427ق)، دیدگاه‌های نو در حقوق، تهران: میزان، چ دوم، ج 1.
مصباح یزدی، محمدتقی (1377)، «جایگاه فقهی- حقوقی مجلس خبرگان (مصاحبه)»، حکومت اسلامی، ش 8، صص 41-56.
مصباح یزدی، محمدتقی (1389)، بزرگ­ترین فریضه، قم: مؤسسه‌ی آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، چ اول.
مصطفوی، سید محمدکاظم (1421ق)، مائة قاعدة فقهیة، قم: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه‌ی مدرسین حوزه‌ی علمیه‌ی قم، چ چهارم.
منتظری نجف‌آبادی، حسینعلی (1409ق)، مبانی فقهی حکومت اسلامی، ترجمه‌ی محمود صلواتی و ابوالفضل شکوری، تهران: مؤسسه‌ی کیهان، چ اول، ج 8.
منتظری نجف‌آبادی، حسینعلی (بی­تا)، رساله‌ی استفتاءات (منتظری)، قم: چ اول، ج 2.
موسوی خمینی، روح‌الله (1425ق)، ترجمه‌ی تحریرالوسیله، ترجمه‌ی علی اسلامی، قم: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه‌ی مدرسین حوزه‌ی علمیه‌ی قم، ج 2.
موسوی خمینی، سید روح‌الله (1415ق)، المکاسب المحرمة (للامام الخمینی)، تهران: مؤسسه‌ی تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره)، چ اول، ج 1.
موسوی قزوینی، سید علی (1424ق)، ینابیع الاحکام فی معرفة الحلال و الحرام، قم: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه‌ی مدرسین حوزه‌ی علمیه‌ی قم، چ اول، ج 2.
موسوی قزوینی، سید علی (1427ق)، الاجتهاد و التقلید (التعلیقة علی معالم الاصول)، قم: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه‌ی مدرسین حوزه‌ی علمیه‌ی قم، چ اول.
هاشمی رفسنجانی، علی‌اکبر (1385)، «ضرورت و جایگاه: مجلس خبرگان در جمهوری اسلامی (مصاحبه‌ی 1)»، حکومت اسلامی، ش 40، صص 26 - 53.
یزدی، محمد (1385)، «مجلس خبرگان و چگونگی نظارت بر رهبری (مصاحبه)»، حکومت اسلامی، ش 41، صص 77-86.