The Role of the Leadership in Transition to Democracy in the Constitutional Structure of the Islamic Republic of Iran (with the Emphasis on Chapter 5)

Document Type : Original Article

Authors

1 Ph.D., Student of Political Science, Islamic Azad University, Chalus

2 Assistant Professor, Islamic Azad University, Chalus

Abstract

Every country faces serious challenges after undergoing a revolution to transition to a stable state and institutionalizing the Constitutional goals. The Constitution of the Islamic Republic of Iran determines the political, economic, social, and cultural institutions of the country and specifies their competence. There are mechanisms in the Iranian Constitution that ensure unity and convergence between institutions and provide the basis for political participation among the people. The present article, while explaining the concept of political sovereignty in the fifth chapter of the Constitution of the Islamic Republic of Iran, addresses the role of the leadership in balancing and monitoring inter-state power as well as consolidating national unity and identity in order to pave the way for religious democracy. In this paper, using qualitative data collection method through library and documentary method, as well as utilizing empirical data and analyzing them with positive-interpretive approach, it is concluded that Chapter 5 of the Constitution of the Islamic Republic of Iran, considering the role and position of the leadership in adapting, coherence and supervision of government powers, as well as in ensuring national unity and solidarity and in expanding political participation, facilitates the process of achieving the goals of the revolution and its subsequent transition to religious democracy.

Keywords

References

  1. الف: فارسی

    آبراهامیان، یرواند (1389)، تاریخ ایران مدرن، ترجمه محمدابراهیم فتاحی، تهران: نشر نی، چ چهارم.
    آشوری، داریوش (1388)، دانشنامه سیاسی، تهران: مروارید.
    بهشتی‌سرشت، محسن و حسین صابر (1394)، «تاریخچه تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه ژرفاپژوه، سال دوم، ش 2 و 3، ص 32-66.
    باباگل‌افشانی، محمدمهدی (1391)، «مبانی کلامی قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه مطالعات انقلاب اسلامی، سال نهم، ش 31، ص 167-178.
    بشیریه، حسین (1394[الف])، دیباچه‌ای بر جامعه‌شناسی سیاسی ایران: دوره جمهوری اسلامی ایران، تهران: نگاه معاصر.
    ---------- (1394[ب])، گذار به مردم‌سالاری، چ دوم، تهران: نگاه معاصر.
    ---------- (1387)، انقلاب و بسیج سیاسی، تهران: انتشارات دانشگاه تهران، چ هفتم.
    بهنیافر، احمدرضا (1387)، «مفهوم ولایت مطلقه فقیه در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه پژوهشی مطالعات انقلاب اسلامی، سال چهارم، ش 12، ص 45- 76.
    پوراحمدی، حسین، غفاری‌نژاد، میثم و حامد کاظمی (1395)، «دموکراسی با زور و چالش‌های فراروی آن در عراق»، فصلنامه رهیافت‌های سیاسی و بین‌المللی، سال هشتم، ش 1.
    تاجانی، بهرام (1388)، قانون اساسی- مدنی، تهران: اندیشه عصر.
    تاجیک، محمود رضا و علیرضا شریفی (1388)، «موانع گفتمانی دموکراسی در افغانستان»، مجله علوم سیاسی، سال دوازدهم، ش 46، ص 35-42.
    جوان‌آراسته، حسین (1395)، «تفکیک قوا در نظام سیاسی اسلام و جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه فقه و مبانی حقوق اسلامی، سال چهل‌ونهم، ش 1، ص 51- 67.
    خمینی، سید روح‌الله (1386)، صحیفه امام، تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، چ چهارم.
    راضی رستاقی، حمید (1392)، «نقش و جایگاه ولایت فقیه در مدیریت نظام جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه علمی – تخصصی فرهنگ پژوهش، ش 16، ص 90-118.
    رزاقی، محمدرضا (1397)، «ترسیم نظری نقش مقام رهبری در موازنه قوا در چارچوب نظام جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه جستارهای حقوق عمومی، سال دوم، ش چهارم، ص 140-115.
    ساجدی، امیر (1393)، «دموکراسی و اسلام سیاسی در خاورمیانه؛ مطالعه موردی اخوان‌المسلمین مصر»، فصلنامه مطالعات سیاسی، سال پنجم، ش 25، ص 29-51.
    سو، آلوین (1388)، تغیر اجتماعی و توسعه: مروری بر نظریات نوسازی، وابستگی و نظام جهانی، ترجمه محمود حبیبی مظاهری، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
    شعبانی، قاسم (1374)، حقوق اساسی و ساختار جمهوری اسلامی ایران، تهران: اطلاعات، چ سوم.
    طلوعی، محمود (1385)، فرهنگ جامع سیاسی، تهران: نشر علم، چ سوم.
    عیوضی، محمدرحیم و محمدجواد هراتی (1390)، درآمدی تحلیلی بر انقلاب اسلامی ایران، قم: نشر معارف.
    قوام، عبدالعلی (1389)، چالش‌های توسعه سیاسی، تهران: قومس.
    کوزه‌گر کالجی، ولی (1387)، «ساموئل هانتیگتون کیست؟»، مجله گزارش، سال هجدهم، ش 205، ص 21-22.
    محمدی، منوچهر (1388)، تحلیلی بر انقلاب اسلامی، تهران: امیرکبیر.
    ملکوتیان، مصطفی؛ حسینی‌زاده، محمدعلی؛ حقیقت، سید صادق؛ فراتی، عبدالوهاب و محمدرضا مرندی (1385)، انقلاب اسلامی ایران، قم: نشر معارف، چ سی‌وسوم.
    نصر اصفهانی، محمد و علی نصر اصفهانی (1380). بنیان‌های انقلاب اسلامی ایران، اصفهان: فرهنگ مردم، چ اول.
    هانتینگتون، ساموئل (1396). سامان سیاسی در جوامع دستخوش دگرگونی، ترجمه محسن ثلاثی، تهران: نشر علم، چ ششم.

     

    ب: لاتین

    1. Lipset, S. M (1959), “ Some Social Requisites of Democracy:Economic Development and Political Legitimacy”, American Political Revie w,Vol. 53, No. 1.
    2. Lust,Ellen and Soltan,Gamal (2012), “After the Arab Spring: Islamism, Secularism, and Democracy”, Crrent History, Vol. 111.
    3. Pellizzo, Riccard (2003), Cartel Parties and Cartel Party Systems, Unpublished Ph. D Dissertation, Johns Hopking University. 
    4. Yamacoguze, Nihan (2009), Understanding the Violence in Iraq.
Public Law Knowledge Quarterly
Volume 8, Issue 24
September 2019
Pages 87-108

Files

History

  • Receive Date: 05 April 2020
  • Accept Date: 05 April 2020

Share

How to cite

Statistics