The Non-Criminal Prevention of Crime in the Constitution of the Islamic Republic of Iran

Document Type : Original Article

Author

Assistant Professor, Bu-Ali Sina University

Abstract

Combating criminal phenomenon and trends that threaten the interests of the individual and society are inevitable issues for governments. The Article 159 of the Constitution of the Islamic Republic of Iran considers crime prevention as one of the tasks of the judiciary. It is inferred from absoluteness of this term, the broad concept of crime prevention, which includes both criminal and non-criminal measures to counteract the factors of crime. However, the judiciary has failed to fulfill its duty regarding the non-criminal crime prevention, including the preparing bills on economic and cultural factors affecting the commission of the crime yet; but in fact, crime prevention can not only be regarded as the duty of the judiciary and other governmental and non-governmental institutions should be involved. Because crime as a social phenomenon occurs under the influence of many economic and cultural factors and prevention is possible by influencing such factors. For instance, in the implementation of the principles of the Constitution related to the rights of the nation, the executive power has been assigned tasks that can be used for non-criminal prevention but they have so far been neglected.
 

Keywords

References

فارسی
1. اشرفی، محمود و اعظم دهقان (1382)، «بزه‌دیدگان و خانواده»، فصلنامه بصیرت، سال دهم، ش 30-31، ص 241-265.
2. امین آقایی، مهرناز (1388)، «نقش همکاری خانواده و پلیس در پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی»، فصلنامه انتظام اجتماعی، سال اول، ش 2، ص 57-76.
3. پرادل، ژان (1381)، تاریخ اندیشه‌های کیفری، ترجمه علی‌حسین نجفی ابرندآبادی، تهران: سمت، چ اول.
4. خسروشاهی، قدرت‌اله (1382)، «پیشگیری از جرم در آموزه‌های قرآنی»، فصلنامه بصیرت، ش 30-31، ص 55-73.
5. خواجه نوری، یاسمن و زینب لکی (1395)، «رویکرد اسناد بین‌المللی ویژه کودکان و نوجوانان به پیشگیری از جرم»، دائره‌المعارف علوم جنایی، کتاب دوم، تهران: میزان، چ دوم، ص 777-795.
6. دانش، تاج‌زمان (1374)، اطفال و جوانان بزهکار، تهران: مؤسسه خدمات فرهنگی رسا، چ سوم.
7. شیردل، ملیحه ( 1385)، «عوامل گرایش زنان و مردان متأهل به روابط نامشروع جنسی»، فصلنامه رفاه اجتماعی، سال ششم، ش 22، ص 133-148.
8. صبح‌دل، محمد (1396)، «جایگاه حقوقی قوه قضاییه در پیشگیری اجتماعی»، فصلنامه قانون یار، دوره چهارم، ص 93-108.
9. کاری‌یو، روبر (1381)، «مداخله روان‌شناختی – اجتماعی زودرس در پیشگیری از رفتارهای مجرمانه»، ترجمه علی‌حسین نجفی ابرندآبادی، مجله تحقیقات حقوقی، ش 35-36، ص 267-304.
10. گسن، ریموند (1370)، مقدمه‌ای بر جرم‌شناسی، ترجمه مهدی کی‌نیا، تهران، ناشر: مترجم، چ اول.
11. گیدنز، آنتونی (1377)، جامعه‌شناسی، ترجمه منوچهر صبوری، تهران: نشر نی، چ چهارم، ج 4.
12. مظلومان، رضا (1356)، جرم‌شناسی (کلیات)، تهران: انتشارات دانشگاه تهران، چ دوم.
13. معین، محمد (1357)، فرهنگ فارسی، تهران: امیرکبیر، چ سوم، ج 1.
14. مهدوی، محمود (1395)، « اطفال و نوجوانان در معرض خطر بزهکاری»، دائره‌المعارف علوم جنایی، زیر نظر دکتر علی‌حسین نجفی ابرندآبادی، تهران، کتاب دوم، تهران: میزان، چ دوم، ص 896-913.
15. نجفی ابرندآبادی، علی‌حسین و حمید ‌هاشم بیگی (1390)، دانشنامه جرم‌شناسی، تهران: کتابخانه گنج دانش، چ دوم.
16. نجفی ابرندآبادی، علی‌حسین (1383)، «پیشگیری عادلانه از جرم»، علوم جنایی (مجموعه مقالات در تجلیل از استاد دکتر محمد آشوری)، تهران: سمت، چ اول، ص 559-598.
17. نیازپور، امیرحسین (1383)، «حقوق پیشگیری از بزهکاری در ایران»، مجله حقوقی دادگستری، ش 48-49، ص 169-226.
18. ------------- (1382)، «پیشگیری از بزهکاری در قانون اساسی ایران و لایحه پیشگیری از وقوع جرم»، مجله حقوقی دادگستری، ش 45، ص 124-159.
19. هاشمی، محمد (1384)، حقوق بشر و آزادی‌های اساسی، تهران: میزان، چ اول.
Public Law Knowledge Quarterly
Volume 8, Issue 24
September 2019
Pages 1-18

Files

History

  • Receive Date: 07 June 2019
  • Revise Date: 05 April 2020
  • Accept Date: 16 September 2019

Share

How to cite

Statistics