Legal Status of the Non-Muslims with no Scripture in the Light of the Article 14 of the Constitution of of the Islamic Republic of Iran

Authors

1 Assistant professor of university of Meibod

2 Associate professor of university of Tehran

Abstract

Non-Muslim citizens of the Islamic Republic of Iran, in terms of being a believer or not in one of the Abrahamic religions are divided into the People of the Book (Ahl al-Kitāb) and the People with no Scripture. The Islamic jurists have had different opinions about the legal status of the People with no Scripture. Due to the Islamic content of the Islamic Republic of Iran's laws and the controversies regarding the rights of this category of non-Muslims, the study of such issue is of particular importance. The most relevant article of the Iranian Constitution in terms of the People with no Scripture is the Article 14 which clarifies the legal interaction of the state and Muslims with them. This study, while precisely considering the Article 14 of the Constitution aims to explain the human rights of the People with no Scripture and the manner to behave them with good morality and Islamic justice. In this line it is supposed that the People with no Scripture aren’t Kafir Harbi just due to hesitation. Besides, based on the existing laws and Fatwas of Imam Khomeini, the legal status of those People with no Scripture who conspire and act against the Islam and the Islamic Republic of Iran has been clarified.

Keywords

References

  1. ابن منظور، محمد بن مکرم(1414ق)، لسان العرب، بیروت: دارصادر، ج7.

    جاوید، محمدجواد(1392)، «تبعیض مثبت در اسلام و حقوق اقلیت‌های دینی در حکومت اسلامی»، فصلنامه حکومت اسلامی، شماره‌ی 67، ص147.

    جعفری، محمدتقی(1390)، حقوق جهانی بشر، تهران: مؤسسه تدوین و نشر آثار علامه جعفری.
    جعفری لنگرودی، محمد جعفر(1387)، ترمینولوژی حقوق، تهران: انتشارات گنج دانش.
    جوادی آملی، عبدالله(1393)، فلسفه حقوق بشر، قم: مرکز نشر اسراء.
    حاجی حیدر، حمید(1388)، «بررسی جامع مفهوم عدالت از دیدگاه اسلام»، دوفصلنامه معرفت سیاسی، شماره‌ی 7، ص19.
    خمینی، سید روح‌الله(1376)، شرح چهل حدیث، تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره).
    خمینی، سید روح‌الله(1385)، صحیفه امام، تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، ج18.
    سالارزایی، امیرحمزه(1390)، «مطالعه تطبیقی حقوق غیرمسلمانان اهل ذمه در قانون اساسی ایران و پاکستان»، فصلنامه مطالعات شبه قاره، شماره‌ی 8، ص30.
    صورت مشروح مذاکرات مجلس بررسى نهائى قانون اساسى (1364)‏‏، تهران: اداره کل امور فرهنگى و روابط عمومى مجلس شوراى اسلامى.
    طوسی، محمد بن حسن (شیخ طوسی) (بی‌تا)، النهایه، بیروت: دارالکتب العربی، ج2.
    کرمى، جهانگیر(1375)، شوراى امنیت سازمان ملل متحد و مداخله بشردوستانه، تهران: انتشارات وزارت امور خارجه.
    کعبی، عباس(1395)، تحلیل مبانی نظام جمهوری اسلامی ایران مبتنی بر اصول قانون اساسی، تهران: پژوهشکده‌ی شورای نگهبان، ج2.
    عمیدزنجانی، عباسعلی(1387)، کلیات حقوق اساسی جمهوری ‌اسلامی‌ ایران، تهران: انتشارات مجد.
    مصباح یزدی، محمدتقی(1383)، جنگ و جهاد در قرآن، قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره).
    مطهری، مرتضی(1390)، تعلیم و تربیت در اسلام، تهران: انتشارات صدرا.
    مطهری، مرتضی(1389)، مجموعه آثار شهید مطهری، تهران: انتشارات صدرا، ج15 و 20 و 24.
    مکارم شیرازی، ناصر(1386)، پیام قرآن، قم: دارالکتب اسلامیه، ج4.
    مهرپور، حسین(1386)، حقوق بشر در اسناد بین‌المللی و موضع جمهوری اسلامی ایران، تهران: انتشارات اطلاعات.
    نجفی، محمدحسن(1410ق)، جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، بیروت: داراحیاء التراث العربی، ج21.
    هاشمی، سید محمد(1384)، حقوق بشر و آزادی‌های اساسی، تهران: انتشارات میزان.
    هاشمی، سید محمد(1388)، حقوق اساسی جمهوری ‌اسلامی‌ ایران، تهران: انتشارات میزان، ج1.

    منابع لاتین

    1. John Rawls (2001), The Law of Peoples, Massachusetts: Harvard University Press.
    2. Rebecca. M. M. Wallace (1997), International law, London: Sweet and Maxwell.

     

Files

History

  • Receive Date: 20 November 2018
  • Revise Date: 21 December 2018
  • Accept Date: 28 January 2019

Share

How to cite

Statistics