The Nature of the Development Plan Laws in the Legal System of Iran

Authors

1 Assistant Professor, University Of Judicial Sciences and Administrative Services

2 MSc student of public law, Imam Sadiq University

Abstract

The system of development planning is a mixture of concepts of development, planning and regulation, which eventually emerges in the form of a single legal nature. Among the uncertainties of the legal system of the development plan laws in Iran is whether these laws have an independent nature alongside the ordinary laws of the Islamic Consultative Assembly or not. One of the effects of the independent nature of these laws is that only statements made in accordance with this nature are to be legislated and subsequently in the event of infringement, to be prevented by anticipating a control mechanism as such exists in non-budgetary rulings. Some scholars consider the development plan laws as ordinary legislations and some consider it as a kind of policy-making. This article through a descriptive-analytical method proves an intersubjective nature for such laws; from one side they have many features of the ordinary laws, and from the other side, they have the characteristics of the policies. Besides, they also have some unique features. The plan laws are legalized as quantitative and measurable policies that are incorporated in the law and hence they are deemed as "plan nature". Such nature requires to have planning in line with upstream instruments and to prevent legislations and interfering in other permanent laws.

Keywords


  1. الف: فارسی

    1. افشار، غلامحسین و حکمی، نسرین و حکمی، نسترن (1369)، فرهنگ زبان فارسی امروز، چ 1، مؤسسه نشر کلمه، تهران.
    2. اجلالی، پرویز و عسگری، علی و رفیعیان، مجتبی و نارویی، مهناز (1394)، تجربه برنامه‌ریزی در جهان، پیدایش و سیر تطور، مؤسسه عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامه ریزی، تهران.
    3. اشتریان، کیومرث (1389)، «ملاحظاتی در باب سیاست‌های کلی نظام و توصیه‌های سیاستی برای نظام سیاست‌گذاری در جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه سیاست، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دوره‌ی 40، شماره‌ی 1.
    4. آقایی طوق، مسلم و شمس، عرفان و فریادی، مسعود و مشهدی، علی (1389)، مرزهای تقنین و اجرا در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، معاونت حقوقی ریاست جمهوری، تهران.
    5. بانک ملی ایران (1327)، تاریخچه تنظیم برنامه هفت‌ساله عمران و آبادی ایران، ضمیمه مجله بانک ملی ایران، شماره‌ی 98.
    6. پژوهشکده شورای نگهبان (1395)، گزارش کارشناسی مجمع مشورتی حقوقی، تهران، کد گزارش: 9510068.
    7. پورمیرزائی، علی (1373)، پایان‌نامه نقش برنامه در توسعه اقتصادی ایران، دانشگاه امام صادق(ع).
    8. توفیق، فیروز (1391)، برنامه‌ریزی در ایران و چشم‌انداز آینده آن، مؤسسه عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامه‌ریزی، ایران، تهران.
    9. جعفری لنگرودی، محمدجعفر (1393)، مقدمه عمومی علم حقوق، گنج دانش، تهران.
    10. دیالمه، نیکو و برادران حقیر، مریم (1389)، «مفهوم رشد و توسعه انسانی در دیدگاه اسلام و غرب»، پژوهش‌های علم و دین، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سال اول، شماره‌ی دوم.
    11. رستمی، ولی و برزگر خسروی، محمد (1393)، «ماهیت حقوقی بودجه (سند یا قانون)»، پژوهش‌نامه حقوق اسلامی، دانشگاه امام صادق(ع)، شماره‌ی 40.
    12. رستمی، ولی و ابراهیمی، محمود (1397)، «قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و نظام برنامه‌ریزی»، فصلنامه دانش حقوق عمومی، پژوهشکده شورای نگهبان، شماره‌ی 19.
    13. راسخ، محمد (1385)، «ویژگی‌های ذاتی و عرضی قانون»، مجلس و راهبرد، مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، شماره‌ی 51.
    14. زیاری، کرامت‌الله (1381)، «برنامه و برنامه‌ریزی در ایران»، مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران،1381،  دوره‌ی 164، شماره‌ی پیاپی 1008.
    15. سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور (1382)، سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور و پیشینه تاریخی تشکیلات آن، انتشارات سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی، چ 1.
    16. سینائی، وحید و زمانی، سمیه، مجلس و سیاست‌گذاری در ایران، نشر میزان، تهران، 1391.
    17. طحان‌نظیف، هادی (1396)، شرح قانون اساسی؛ شرح بند (1) اصل یکصد و دهم قانون اساسی، پژوهشکده شورای نگهبان، تهران.
    18. قاسمی ششده، محمد و برزگر خسروی، محمد (1384)، «معیارهایی برای تشخیص و درج احکام در بودجه‌های سنواتی»، مجلس و راهبرد.
    19. کاتوزیان، ناصر (1380)، فلسفه حقوق (جلد اول)، سهامی انتشار، تهران.
    20. _________ (1369) مقدمه علم حقوق و مطالعه در نظام حقوقی ایران، جلد اول، سهامی انتشار، تهران.
    21. کونتز، هارولد و دیگران (1374)، اصول مدیریت، ترجمه‌ی محمدعلی طوسی و دیگران، سازمان مدیریت دولتی، تهران.
    22. گرجی ازندریانی، علی‌اکبر (1395)، حقوقی‌سازی سیاست: تحلیل عملکرد دولت و وقایع سیاسی روز از دیدگاه حقوق عمومی، چ 2، انتشارات خرسندی، تهران.
    23. مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی (1395)، گزارش کارشناسی نگاهی بر کلیات برنامه ششم در حوزه‌ی رفاه و تأمین اجتماعی، شماره‌ی مسلسل: 21014959.
    24. مرکز مالمیری، احمد (1390)، «تأملی در مرزهای سیاست‌گذاری و قانون‌گذاری- مطالعه موردی: مفاد قانون برنامه پنجم توسعه در حوزه فرهنگی»، مجلس و راهبرد، شماره‌ی 67.
    25. معاونت حقوقی ریاست جمهوری (1386)، مجموعه قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، معاونت حقوقی و امور مجلس ریاست جمهوری، چ 6، تهران.
    26. معین، محمد (1356)، فرهنگ فارسی (جلد اول)، چ 3، مؤسسه انتشارات امیرکبیر، تهران.
    27. مهرپور، حسین (1387)، مختصر حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران، نشر دادگستر، تهران.
    28. نظری، مرتضی (1385)، آموزش و پرورش و توسعه انسانی، انتشارات سپیده تابان، تهران.
    29. هاشمی، سید محمد (1366)، مدیریت سیاسی(از سیاست‌گذاری تا سیاست‌گزاری)، انتشارات ریاست جمهوری، تهران.

    ب: لاتین

    1. Hall, p. (2002), Urban and Regional Planning, 4th ed., London, Routledge.
    2. UNDP, 1990, Human Development Report: Defining and measuring human development, Chapter 1,pp.9-16, Retrieved from
    3. <http://hdr.undp.org/en/reports/global/hdr1990
    4. UNDP, 1995, Human Development Report: The state of human development, Chapter 1, www: //hdr.undp.org/en/reports/global.hdr1995

    5.Ackoff, R. L. (1970), A Concept of Corporate Planning, New York,wiley Interscience

    ج: سایت

     

    1. rc.majlis.ir/fa/legal_draft/state/981384
    2. nazarat.shora-rc.ir/Forms/frmMatn.aspx?id=ZPaMhEiU5Ls=&TN=l7tLyhyOobj0SooAFUE3m5rC3iufWLR1csaqpt/F9Oo=&MN=csaqpt/F9Oo
    3. dotic.ir/News/View/220