The Constitution of the Islamic Republic of Iran and the Planning System

Authors

1 Associate Professor of Public Law, University of Tehran

2 Ph.D student of public law, University of Tehran

Abstract

Central for management is planning which is performed in a specific framework in governmental management known as the planning system. This system includes the pillars and relationships between them. The first pillar is the enforceable legal instruments and at the top is the Constitution. In addition to defining the objectives, ideals and general strategies directing the content of the programs, the Constitution also fulfils a significant role in determining the other elements of this system. This research through a descriptive-analytic method seeks to examine the quiddity and quality of these two aspects in the Constitution of the Islamic Republic of Iran. The constitution seems sufficiently rich in terms of determining the objectives and the general strategies but vague regarding the regulation of other elements of the planning system despite mentioning the word “plan” or reference to its concept or planning requirement in most of the Articles of the Constitution. That’s while this issue isn’t devolved to the legislature and solely the president is in charge of the planning and budget affairs which may devolve its administration to someone else. Difficult to construe, hence, is the coherent planning system and its main pillars from the Constitution of the Islamic Republic of Iran. Besides, inappropriate use of the relevant terms and the separation of planning affairs from the plan of the government has enhanced the ambiguity of the issue.

Keywords


  1. اسکندری، محمدحسین و اسماعیل دارابکلایی (1377)، درآمدی بر حقوق اساسی، تهران: سمت، چ اول.
  2. امامی محمد و کورش استوارسنگری (1390)، حقوق اداری، تهران: میزان، چ چهاردهم، ج 1.
  3. بانکی، محمدتقی (1365)، «بازنگری و بیان یک تجربه»، مجله‌ی برنامه و توسعه، ش 4 و 5، بهار 1365.
  4. توفیق، فیروز (بی‌تا)، طرح پژوهشی بررسی برنامه‌ریزی در برخی از کشورها، تهران: مرکز پژوهش‌ها.
  5. --------- (1383)، تجربه‌ی چند کشور در برنامه‌ریزی با تأکید بر تجربه شوروی سابق، فرانسه، هند و کره‌ی جنوبی، تهران: مؤسسه‌ی عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامه‌ریزی.
  6. ----------- (1385)، برنامه‌ریزی در ایران و چشم‌انداز آینده‌ی آن، تهران: مؤسسه‌ی عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامه‌ریزی.
  7. جعفری‌ندوشن، علی‌اکبر (1383)، تفکیک قوا در حقوق ایران، آمریکا و فرانسه، تهران: انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چ اول.
  8. جمشیدی، علیرضا (1395)، «آسیب‌شناسی نظام برنامه‌ریزی در ایران، حقوق اقتصادی در سیاستگذاری عمومی»، مجموعه مقالات نخستین همایش نقد و تحلیل قوانین برنامه‌ی پنج‌ساله از منظر حقوق اقتصادی، تهران: میزان، چ اول، صص 77-88.
  9. حسینی‌صدرآبادی، ایرج (1395)، «مفهوم، ویژگی‌ها و شاخصه‌های قانون برنامه در نظام‌های حقوقی ایران و فرانسه، حقوق اقتصادی در سیاستگذاری عمومی»، مجموعه مقالات نخستین همایش نقد و تحلیل قوانین برنامه‌ی پنج‌ساله از منظر حقوق اقتصادی، تهران: میزان، چ اول، صص 89-104.
  10. رضایی‌زاده، محمدجواد (1385)، حقوق اداری(1)، تهران: میزان، چ اول.
  11. صورت مشروح مذاکرات شورای بازنگری قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران (1369)، اداره‌ی کل امور فرهنگی و روابط مجلس شورای اسلامی، چ اول، ج 2 و 3.
  12. عباسی، بیژن (1390)، حقوق اداری، تهران: دادگستر، چ دوم.
  13. عمیدزنجانی، عباسعلی (1384)، فقه سیاسی، قواعد فقه سیاسی (مصلحت)، تهران: امیرکبیر، چ اول، ج 9.
  14. فلاح‌زاده، علی‌محمد و همکاران (1391)، تفکیک تقنین و اجراء، تحلیل مرزهای صلاحیت تقنینی در روابط قوای مقننه و مجریه، تهیه و تنظیم: مرکز تحقیقات شورای نگهبان، تهران: انتشارات معاونت تدوین، تنقیح و انتشار قوانین و مقررات معاونت حقوقی ریاست جمهوری، چ اول.
  15. قاسمی، محمد؛ پناهی، علی؛ خضری، محمد و عباس مخبر (1387)، بودجه‌ریزی در ایران؛ بودجه و دست‌اندرکاران (نظرسنجی)، تحت نظارت علمی علی‌اکبر شبیری‌نژاد، تهران: مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، چ اول.
  16. قاضی شریعت‌پناهی، ابوالفضل (1383)، حقوق اساسی و نهادهای سیاسی، تهران: میزان، چ دوازدهم.
  17. کاتوزیان، ناصر (1382)، مقدمه‌ی علم حقوق، شرکت سهامی انتشار، چ سی‌وششم.
  18. کلسن، هانس (1387)، نظریه‌ی حقوقی ناب (مدخلی به مسائل نظریه‌ی حقوقی)، ترجمه‌ی اسماعیل نعمت‌اللهی، تهران: سمت، چ اول.
  19. گرونیوگن، جان؛ اسپیتهوون، آنتون و آنت ون‌دن‌برگ (1391)، مقدمه‌ای بر اقتصاد نهادگرا، ترجمه‌ی اصلان قودجانی، تهران: مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، چ اول.
  20. لاینرت، یان (1387)، بودجه‌ریزی در جهان، چارچوب حقوقی نظام‌های بودجه‌ای (مطالعه‌ی تطبیقی)، ترجمه‌ی افشین خاکباز، تهران: مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، چ اول.
  21. محقق، محمدجواد (1384)، «نظام اقتصادی از منظر قانون اساسی جمهوری سلامی ایران»، ماهنامه‌ی معرفت، ش 89، اردیبهشت، صص 90-104.
  22. موسی‌زاده، ابراهیم و همکاران (1390)، دادرسی اساسی در جمهوری اسلامی ایران، اصول قانون اساسی در پرتو نظرات شورای نگهبان (۱۳5۹-۱۳8۹)، تهیه و تنظیم: مرکز تحقیقات شورای نگهبان، تهران: معاونت تدوین، تنقیح و انتشار قوانین و مقررات ریاست جمهوری.
  23. مولر، پیر (1378)، سیاستگذاری عمومی، ترجمه‌ی حمیدرضا ملک‌محمدی، تهران: دادگستر، چ اول.
  24. میرزایی، اقبالعلی (1393)، «قانون و اعتبار زمانی آن با تأکید بر معنی و اوصاف قانون موقت»، مجله‌ی حقوقی دادگستری، سال 78، ش 85، بهار، 145-171.
  25. ویلداوسکی، آرون (1371)، برنامه‌ریزی و بودجه‌بندی در کشورهای فقیر، ترجمه‌ی علی پارساییان، تهران: انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی، چ اول.
  26. هادی‌زنوز، بهروز (1389)، بررسی نظام برنامه‌ریزی اقتصادی در ایران (دوره‌ی قبل از انقلاب اسلامی)، تهران: مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی.
  27. هاشمی، سید محمد (1385)، حقوق اساسی جمهوری سلامی ایران، (حاکمیت و نهادهای سیاسی)، تهران: میزان، چ سیزدهم. ج 2.
  28. هینز، استیون‌جی (1393)، رویکرد تفکر سیستمی به برنامه‌ریزی و مدیریت استراتژیک، ترجمه‌ی رشید اصلانی، تهران: نشر نی، چ دوم.