The Basis, Nature and Guarantee of the Revision Restrictions in the Constitution of the Islamic Republic of Iran

Authors

1 Ph.D of public law, Islamic Azad University; Science and Research

2 Ph.D student of public law, Imam Sadegh University

Abstract

Necessary for every legal system is to predict complex, difficult and lengthy formalities in regard to revision of the Constitution to prevent frequent Constitutional alterations. The Constitution of Iran besides predicting such mechanism in Article 177 has considered some revision restrictions in the Articles 177 and 132 which necessitate the analysis of its aspects for possible future Constitutional revisions. This Research through an analytic approach seeks to examine the basis, nature and the manner to guarantee the restrictions in the Constitutional law of Iran. In this respect, the Article 132 set forth some time limits due to lack of stability of the legal system, and the Article 177 stipulates the unchangeability of the basic structure and foundation of the legal system of the Islamic Republic of Iran. The Supreme Leader is in charge of guaranteeing the Constitutional restrictions.

Keywords


  1. الف) فارسی

    خمینی، روح‌الله (1378)، صحیفه‌ی امام (مجموعه‌ی آثار امام خمینی (ره))، تهران: مؤسسه‌ی تنظیم و نشر آثار امام خمینى (ره)، چ اول، ج 3.

    بروکه، سام (1387)، «ایجاد قانون اساسی و اصول تغییرناپذیر»، ترجمه‌ی مجتبی همتی، حقوق اساسی، سال هفتم، ش 9، صص 255-280.

    تقی‌زاده، جواد و معصومه فدایی جویباری (1392)، «بررسی اصل 177 قانون اساسی با تأکید بر مذاکرات شورای بازنگری قانون اساسی»، تحقیقات حقوقی، ش 63، صص 187-212.

    تیلا، پروانه (1384)، «چارچوب نظری بازنگری در قانون اساسی»، مجله‌ی حقوق اساسی، ش 5، صص 53-79.

    خلیلی، محسن (1379)، «مقایسه‌ی بازنگری در دو قانون اساسی مشروطیت و جمهوری اسلامی ایران»، پژوهشنامه‌ی متین، ش 5 و 6، صص 131-182.

    صورت ‌مشروح مذاکرات مجلس بررسی نهایی قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران (جلسه‌ی 51 تا 67-آخر) (1364)، اداره‌ی کل امور فرهنگی و روابط عمومی مجلس شورای اسلامی، تهران: چاپخانه‌ی مجلس شورای اسلامی، ج 3.

    صورت ‌مشروح مذاکرات شورای بازنگری قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران (جلسه‌ی پانزدهم تا بیست‌وهشتم) (1381)، اداره‌ی کل امور فرهنگی و روابط عمومی مجلس شورای اسلامی، تهران: چاپخانه‌ی مجلس شورای اسلامی، ج 3، چ دوم.

    صورت ‌مشروح مذاکرات شورای بازنگری قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران (جلسه‌ی بیست‌ونهم تا چهل‌ویکم) (1380)، اداره‌ی کل امور فرهنگی و روابط عمومی مجلس شورای اسلامی، تهران: چاپخانه‌ی مجلس شورای اسلامی، چ دوم، ج 3.

    فاورو، لوئی و ودل، ژرژ (1382)، «اصول فرا قانون اساسی و حاکمیت ملّی (مناظره‌ی لویی فاورو و ژرژ ودل)»، ترجمه‌ی علی‌اکبر گرجی، حقوق اساسی، ش 1، صص 239-284.

    ملکوتیان، مصطفی و محمدمهدی باباپور (1390)، «بازنگری قانون اساسی: تاریخچه، ضرورت‌ها و فرایند شکل‌گیری تا قانونمندی»، فصلنامه‌ی سیاست، مجله‌ی دانشکده‌ی حقوق و علوم سیاسی، دوره‌ی 41، ش3، صص 305-319.

    کاویانی، محمدهادی و محمدجواد حسینی (1396)، «بررسی ضرورت یا عدم ضرورت بازنگری قانون اساسی با پیدایش نسل‌های جدید»، اندیشمندان حقوق، ش 12، صص 5-22.

    منصوریان، مصطفی و توکل حبیب‌زاده (1395)، «تحلیلی بر تغییر قانون اساسی خارج از تشریفات رسمی مصرّح در آن»، فصلنامه‌ی دانش حقوق عمومی، دوره‌ی 5، ش 13، صص 89-107.

    ________________ و سید محمدمهدی غمامی (1394)، «تضمین محدودیت‌های اصلاح قانون اساسی با تأمل بر آموزه‌ی محدودیت‌های ضمنی»، فصلنامه‌ی دانش حقوق عمومی، دوره‌ی 4، ش 11، صص 111-128.

    هاشمی، سید محمد (1369)، «بررسی تطبیقی و موضوعی بازنگری قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران»، تحقیقات حقوقی، ش 8، صص 153-226.

     

    1. انگلیسی
      1. Colon-Rios, Joel (2010), “The Legitimacy of the Juridical: Constituent Power, Democracy, and the Limits of Constitutional Reform”, Osgoode Hall Law Journal, Vol 48, No 2, 199-245.
      2. Pozas-Loyo, Andreaand Ríos-Figueroa, Julio (2011), “The Politics of Amendment Processes”, Texas Law Review, vol 89, 1807-1833.