1
دانشجوی دکتری تخصصی مطالعات زنان دانشگاه ادیان و مذاهب
2
استاد، حوزه علمیه، قم، ایران
10.22034/qjplk.2022.1530.1431
چکیده
اصول عملیه بهعنوان روش رفع تحیر در موارد نبود دلیل قطعی و ظنی معتبر، راهکاری است که اغلب در فقه فردی و در حقوق خصوصی و کیفری پی گرفته شده است. در حقوق عمومی و ساحت حکمرانی اعم از اقتصادی، سیاسی و فرهنگی نیز در مواردی این اصول مبنای عمل نهادهای مختلف قرار گرفته است. با این حال، این نوشته در راستای روششناسی در حقوق عمومی و حقوق بینالملل، قائل به تفاوت روش برداشت از منابع دینی و لزوم ارتقای معیارهای استنباط احکام بهمنظور پیشگیری از انزوا یا تحریف دین است. بنابراین مسئله اصلی این تحقیق توصیفی-تحلیلی، امکان یا امتناع استناد به اصول عملیه و نیز شیوه استناد به این اصول در حکمرانی است. بهنظر میرسد در راستای «ضرورت تأسیسی و متکامل بودن زبان شارع جهت تفاهم با تاریخ»، اصول عملیه زبانی مناسب برای سطح حکمرانی نیست و تنها در قالب «رویکرد» میتواند در حکمرانی استفاده شود و عقل، بنای عقلا، مذاق شارع، حفظ نظام زمینه استناد به اصول عملیه را نیز تا حد زیادی مرتفع میکند.
ضیائی, محمد علی, قائمی, محسن. (1402). جایگاه «اصول عملیه و مشروعیت فقاهتی» در حکمرانی و آموزههای حقوق عمومی. فصلنامه دانش حقوق عمومی, 12(39), 121-144. doi: 10.22034/qjplk.2022.1530.1431
MLA
محمد علی ضیائی; محسن قائمی. "جایگاه «اصول عملیه و مشروعیت فقاهتی» در حکمرانی و آموزههای حقوق عمومی". فصلنامه دانش حقوق عمومی, 12, 39, 1402, 121-144. doi: 10.22034/qjplk.2022.1530.1431
HARVARD
ضیائی, محمد علی, قائمی, محسن. (1402). 'جایگاه «اصول عملیه و مشروعیت فقاهتی» در حکمرانی و آموزههای حقوق عمومی', فصلنامه دانش حقوق عمومی, 12(39), pp. 121-144. doi: 10.22034/qjplk.2022.1530.1431
VANCOUVER
ضیائی, محمد علی, قائمی, محسن. جایگاه «اصول عملیه و مشروعیت فقاهتی» در حکمرانی و آموزههای حقوق عمومی. فصلنامه دانش حقوق عمومی, 1402; 12(39): 121-144. doi: 10.22034/qjplk.2022.1530.1431