تأملی بر مبنا و رویکرد شورای نگهبان نسبت به صلاحیت‌های غیرمصرح ولی‌فقیه در قانون اساسی

نویسندگان

1 استادیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران

2 دانشجوی دکتری حقوق عمومی دانشکده‏ی حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران

چکیده

بررسی نظرها و رویه‏ی شورای نگهبان گویای تمثیلی بودن رویکرد این شورا نسبت به صلاحیت‏های مصرح ولی‏فقیه در قانون اساسی است. این رویکرد شورا پیش و پس از بازنگری در قانون اساسی و با اضافه ‏شدن قید «مطلقه» به اصل 57 قانون اساسی نیز تغییر نکرده است. با انجام پژوهشی توصیفی–تحلیلی، ضمن اثبات تمثیلی بودن صلاحیت‏های ولی‏فقیه در قانون اساسی از منظر شورای نگهبان، تلاش شد تا مبانی رویکرد شورا تبیین و تحلیل شود.
براساس بررسی‏‏های انجام‏گرفته، در مواردی کهشورای نگهبان به‏صورت ایجابی و بدواً، برخی امور غیرمصرح در قانون اساسی را از شئون ولی‏فقیه شناخته و هر گونه قانونگذاری مجلس در آن حوزه‏ها را منوط به اخذ اذن ایشان دانسته، مبنای نظرهای شورای نگهبان صلاحیت شرعی ولی‏فقیه به‏منظور اداره‏ی امور حسبه (ولایت خاصه) بوده است. در این موارد که در حد استثنا هستند، مستند به اصول قانون اساسی و رویه‏ی غالب شورای نگهبان، مجلس صلاحیت قانونگذاری در زمینه‏ی امور حسبه را دارد. اما در مواردی که شورای نگهبان به‏سبب اعمال اقتدار ولی‏فقیه در حوزه‏ای خاص، قانونگذاری مجلس در آن حوزه را منع کرده، مبنای نظرهای شورا برگرفته از پذیرش ولایت مطلقه فقیه بوده است که به ولی‏فقیه صلاحیت صدور حکم حکومتی می‏دهد. مبتنی بر اصول حقوقی، قانون اساسی و برخی نظرات شورای نگهبان، مجلس در چارچوب فرامین ولی‏فقیه صلاحیت قانونگذاری در این حوزه‏ها را دارد.

کلیدواژه‌ها


  1. اداره‏ی کل قوانین، اداره‏ی تندنویسی (1381)، صورت مشروح مذاکرات شورای بازنگری قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، تهران: اداره‏ی کل امور فرهنگی و روابط عمومی، اداره‏ی تبلیغات و انتشارات، چ اول، ج2.
  2. ارسطا، محمدجواد (1389)، نگاهی به مبانی تحلیلی نظام جمهوری اسلامی ایران، تهران: مؤسسه‏ی بوستان کتاب، چ اول.
  3. بحرالعلوم، محمدبن‏محمدتقی (1403ق)، بلغه الفقیه، مکتبه الصادق، چ چهارم، ج 3.
  4. جوادی آملی، عبدالله (1391)، ولایت فقیه (ولایت، فقاهت و عدالت)، قم: اسراء، چ چهاردهم.
  5. خمینی موسوی، روح‏الله (1410ق)، کتاب البیع، قم: اسماعیلیان، چ چهارم، ج2.
  6. ـــــــــــــــــــــــ (1416‏ق)، تحریرالوسیله، قم: جامعه‏ی مدرسین حوزه‏ی علمیه‏ی قم، ج1.
  7. رفیعی، حسن‏رضا (1378)، «مفهوم حسبه در قرآن، حدیث و آثار فقهای اسلامی»، مجله‏ی دانش انتظامی، ش 2، صص 108- 139.
  8. سامانه‏ی جامع نظرات شورای نگهبان به آدرس: http://nazarat.shora-rc.ir
  9. صرامی، سیف‏الله (1380)، احکام حکومتی و مصلحت، تهران: عبیر، چ اول.
  10. عاملی، محمدبن‏مکی (1417ق)، الدروس الشرعیه فی فقه الامامیه، قم: دفتر انتشارات اسلامی، ج 2.
  11. عمید زنجانی، عباسعلی (1385)، حقوق اساسی ایران، تهران: انتشارات دانشگاه تهران، چ اول.
  12. فیض‏کاشانی، محمدحسن (1401ق)، مفاتیح الشرایع، بی‏جا: مجمع الذخائر الاسلامیه، ج 2.
  13. کعبی، عباس (1394)، تحلیل مبانی نظام جمهوری اسلامی ایران؛ مبتنی بر اصول قانون اساسی، تهران: انتشارات پژوهشکده‏ی شورای نگهبان، چ اول.
  14. کاتوزیان، ناصر (1386)، مبانی حقوق عمومی، تهران: بنیاد حقوقی میزان، چ سوم.
  15. کدیور، محسن (1377)، «حکومت ولایی؛ بررسی بداهت و ضرورت ولایت فقیه»، مجله‏ی راه نو، ش 14.
  16. گروه تدوین نظرات و مبانی آراء شورای نگهبان (محمدهادی توکل‏پور) (1393)، نظرات استدلالی شورای نگهبان در خصوص لایحه‏ی حمایت از کودکان و نوجوانان بی‏سرپرست و بدسرپرست، پژوهشکده‏ی شورای نگهبان، شماره‏ی مسلسل: 13930147، تاریخ انتشار: 8/9/1393.
  17. مرکز تحقیقات شورای نگهبان (1389)، مجموعه نظرات شورای نگهبان در مورد مصوبات مجلس شورای اسلامی (دوره‏ی دوم)، تهران: انتشارات معاونت تدوین، تنقیح و انتشار قوانین و مقررات معاونت حقوقی ریاست جمهوری، چ اول.
  18. معرفت، محمدهادی (1389)، ولایت فقیه، قم: مؤسسه‏ی فرهنگی تمهید، چ چهارم.
  19. منتظرى نجف‏آبادى، حسینعلى (1409ق)، مبانى فقهى حکومت اسلامى، ترجمه‏ی محمود صلواتى و شکورى، قم: مؤسسه‏ی کیهان، ج7.
  20. مهرپور، حسین (1391)، مختصر حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران، تهران: دادگستر، چ سوم.
  21. میرزاى قمى (گیلانى)، ابوالقاسم‏بن‏محمدحسن (1413ق)، جامع‏الشتات فی أجوبة السؤالات، تهران: مؤسسه‏ی کیهان، چ اول، ج2.
  22. نائینی، حسین (1386)، تنبیه‏الامة و تنزیه‏الملة، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چ اول.
  23. هاشمی، سید محمد (1386)، ‏حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران، تهران: میزان، چ چهارم، ج 2.
  24. ـــــــــــــــــــ (1387)، حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران، تهران: میزان، چ هشتم، ج 1.