|
شاخص های فقهی حقوقی استقلال دولت؛ با تاکید بر حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران
|
| سید محمد مهدی غمامی، علیرضا نصرالهی نصرآباد، امین الله پاک نژاد |
|
|
|
چکیده: (142 مشاهده) |
استقلال در اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران با جایگاه هدفی برای نظام سیاسی (ذیل اصل 2) مطرح شدهاست. حفظ این جایگاه و تحقق کامل آن، با استفاده از الزامهای حقوقی بر دولت و ملت (از جمله اصول 3، 9، 43، 152) بهعنوان حقّ همه مردم جهان(اصل 154) مورد تأکید قرارگرفتهاست. با وجود چنین جایگاهی از یک جهت و پیچیدگیهای عملی و تخصصی ناشی از قراردادها، اسناد و کنوانسیون‌های میان تابعان حقوق بینالملل از جهت دیگر، مفهوم استقلال دولت در آثار حقوقی با توضیحات کلّی و متعدّد تبیینشدهاست؛ بهگونهای که در مورد معاهده و سندی با متن واحد، برخی قائل به نقض استقلال به سبب مفاد آن و عدهای دیگر آن را در راستای استقلال میدانند. در نتیجه این سؤال که تعاملات بینالمللی دولت با چه معیارهای حقوقی خلاف و یا در جهت استقلال است، نیاز به استقراء شاخصهای جزئیتر نسبت به مفهوم استقلال دارد. نگارندگان با تحلیل مبانی حقوقی و فقهی استقلال، شاخصهایی از چهار اصل کلّی و مبنایی ناظر بر استقلال (نفی سلطه، عدم وابستگی حاکمیت، حفظ نظام و نفی سبیل) استخراجکردهاند. در کنار فهم شاخصمحور استقلال، سنجش وجاهت حقوقی و مصادیقی از این شاخصها در نظرهای شورای نگهبان به عنوان دادرس اساسی، جنبههای بدیع این نوشته است.
|
|
| واژه‌های کلیدی: استقلال دولت، قانون اساسی، فقه امامیه، حاکمیّت، حفظ نظام، نفی سبیل |
|
|
متن کامل [PDF 697 kb]
(52 دریافت)
|
نوع مطالعه: حقوق ایران |
موضوع مقاله:
حقوق اساسی
دریافت: ۱۳۹۷/۸/۲۷ | پذیرش: ۱۳۹۸/۳/۱ | انتشار: ۱۳۹۸/۳/۱
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
